بررسی تأثیر تنش شوری بر سه گونه ی کهور (Prosopis Juliflora, P. cineraria, P. koelziana) در مراحل جوانه‌زنی و دانه‌رست

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

در این تحقیق پاسخ سه گونه کهور دره‌ای، سمر و کهور ایرانی به تنش شوری در مراحل جوانه‌زنی و دانه‌رستی مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی جوانه‌زنی، آزمایشی به صورت  فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار و سطوح شوری 0، 5/2، 5/8، 14 و 20 دسی زیمنس بر متر استفاده شد. درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه‌چه و ساقه‌چه و همچنین میزان پرولین، کلروفیل و قند‌های محلول اندام‌های هوایی دانه‌رست‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه‌چه و ساقه‌چه و وزن دانه‌رست‌ها به طور معنی‌داری در هر سه گونه کاهش می­یابد. بیشترین مقدار این شاخص‌ها در شاهد و کمترین آن در شوری 14 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. در شوری 20 دسی زیمنس بر متر جوانه‌زنی مشاهده نشد. گونه­ی سمر نسبت به کهور دره‌‌ای و کهور ایرانی به ترتیب 12 و 2 برابر از سرعت جوانه‌زنی در  تیمار­های شوری برخوردار است. سمر به طور معنی‌داری در همه تیمار‌ها به جز 14 دسی زیمنس بر متر از درصد جوانه‌زنی و طول ریشه‌چه بیشتری نسبت به دو گونه دیگر برخوردار بود. نتایج همچنین نشان داد که با افزایش شوری، میزان پرولین به طور معنی‌داری در دانه‌رست‌ها هر سه گونه افزایش می­یابد. سمر نسبت به کهور دره‌ای و کهور ایرانی به ترتیب 3 و 5/3 برابر مقدار پرولین بیشتری در تیمار‌های شوری نشان داد. با افزایش شوری میزان قند‌های محلول در سمر به ترتیب 8 و 10 برابر بیشتر از دانه‌رست‌های کهور دره‌ای و ایرانی افزایش یافت. مقدار کلروفیل نیز با افزایش شوری به طور معنی‌داری در هر سه گونه کاهش یافت. سمر نسبت به دو گونه­ی دیگر (به جز در شوری 5/8 دسی­زیمنس بر متر) به طور معنی­داری بیشترین مقدار کلروفیل را در تمام تیمار‌ها نشان داد.  

کلیدواژه‌ها