با مدیریت درست آب و خاک و استفاده از فنآوری نوین میتوان از بارندگیهای پراکنده و سایر منابع محدود آب در مناطق خشک و نیمه خشک در امر حفظ و ذخیره آب در خاک استفاده کرد. از جمله این اقدامات استفاده از کمپوست، کودهای آلی و تغییر در خصوصیات فیزیکی خاک با استفاده از اصلاح کننده های مختلف مانند پلیمرهای سوپرجاذب است. در این تحقیق اثر اصلاح کنندههای فیزیکی خاک شامل پلیمر جاذب رطوبت در چهار سطح (0، 1 ، 2 و 3 درصد وزنی) و کمپوست در چهار سطح (0، 5/0 ، 1 و 5/1 درصد وزنی) در شرایط مزرعه و به صورت گلدانی بر روی ویژگیهای رویشی سیاه تاغ مورد ارزیابی قرار گرفت. ویژگیهای مورد ارزیابی شامل میزان نیاز آبی گیاه، ارتفاع، طول میانگره، قطر یقه، پنجهزنی، وزن تر و خشک ساقه و ریشه بودند. نتایج نشان داد که سطوح مختلف تیمارهای کمپوست و پلیمر به کار رفته در این تحقیق موجب افزایش جوانه زنی بذرهای و سیاه تاغ، استقرار آنها و بهبود صفات مورد بررسی در مقایسه با شاهد شدند. اثر مادهی اصلاحی کمپوست و پلیمر روی مهمترین صفت مورد بررسی (نیاز آبی گیاه) اختلاف معنیداری را نسبت به شاهد نشان داد. حداکثر عملکرد مادهی تر و مادهی خشک و رطوبت نگهداری شده در خاک مربوط به تیمار 3% پلیمر در 5/1% کمپوست بوده و حداقل آن مربوط به تیمار شاهد با سطح صفر درصد مادهی اصلاحی مشاهده شد. کمپوست در مقایسه با پلیمر در افزایش میانگین صفات اندازه گیری شده نقش مؤثرتری داشت هر چند که استفاده باهم این دو، نتایج بهتری را نشان داد.
)