امروزه یافتن مکان یا مکانهای مناسب برای ایجاد یک فعالیت در حوزه جغرافیائی معین، جزء مراحل مهم طرحهای اجرایی، به ویژه در سطح کلان و ملی به شمار می‌رود. جهت انتخاب مناطق بیابانی مستعد احیاء، یکی از مناسبترین ابزارها، استفاده از مدلهای رایانهای است. تاکنون مکانیابی با استفاده از منطق فازی و سیستمهای اطلاعات جغرافیائی در زمینه‌های تخصصی مختلف انجام شده است، با توجه به نیاز این حوزه مطالعاتی در زمینه، بهکارگیری و ارائه مدلهای جدید مبتنی بر سیستمهای اطلاعاتی، استفاده از این مدل جهت تعیین اراضی بیابانی مناسب احیاء، با درجه ریسک کمتر و یا درجه موفقیت بیشتر احیاء بیابان برای اجرای طرحهای مقابله با بیابانزایی، مهمترین هدف این تحقیق است. روش مورد استفاده در این تحقیق بررسی و گروهبندی پارامترهای محیطی مؤثر در احیاء بیابان با استفاده از روش اجماع دلفی و ارزشگذاری آنها بر اساس منطق فازی بوده است. برای نقشه سازی واحدهای خاک از روشهای میانیابی از جمله معکوس فاصله وزنی و روشهای زمین آماری همچون کریجینگ استفاده گردید. از روش کریجینگ به علت خطای پیشگویی، کمتر استفاده شد و از عملگرهای مختلف فازی از جمله اجتماع و اشتراک و جمع و ضرب جبری و گامای فازی استفاده گردید. در پایان، عملگر تلفیقی گامای 8/0 بهترین سازگاری را برای شناسایی اراضی بیابانی و مستعد برای احیاء بیابان به همراه میزان موفقیت یا ریسک کمتر برای احیاء بیابان و با حداکثر احتیاط لازم در این پهنهها را ارائه داد.
)