مقایسه شاخص های فاصله ای و مبتنی بر کوادرات در تعیین الگوی پراکنش اسکنبیل هفت بندی در سیستان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مربی، عضو هیأت علمی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل، ایران

2 استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل، ایران

3 دانشجوی دکترای حشره شناسی کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، ایران

10.29252/aridbiom.2019.1567

چکیده

اسکنبیل هفت­بندی (Calligonumpolygonoides) از جمله گیاهان بوته­ای مقاوم به خشکی است. این گیاه نقش مهمی در بهبود مواد آلی و ساختار خاک، تثبیت شن و بادشکن در مناطق بیابانی سیستان و بلوچستان ایفا می­کند. در پژوهش حاضر پراکنش گیاه اسکنبیل در سه منطقه استان سیستان و بلوچستان (زهک، تهلاب و جازموریان) با استفاده از شاخص­های فاصله­ای (مربع T، هاپکینز، هولگیت، جانسون، زایمر و پیلو) و شاخص­های کوادراتی (تیلور، ایوواو، موریسیتا، K و نسبت واریانس به میانگین)ارزیابی شد.هدف ارزیابی الگوی پراکنش و انتخاب بهترین شاخص برای این ارزیابی بوده است. نمونه برداری از گیاه به روش تصادفی سیستماتیک انجام شد. بدین صورت که در هر منطقه، چهار ترانسکت 100 متری در داخل محدوده 5000 متر مربعی در نظر گرفته شد. در هر ترانسکت فاصله گیاهان نزدیک به نقاط تصادفی اندازه­گیری و شمارش گیاهان داخل قطعات نمونه انجام و محاسبه شاخص­ها صورت گرفت. نتایج نشان دادکه الگوی پراکنش اسکنبیل در سیستان و بلوچستان به صورت تصادفی است. بهترین شاخص­های کوادراتی برای تعیین الگوی پراکنش این گونه، تیلور و موریسیتا و دربین شاخص­های فاصله­ای پیلو و مربع Tارزیابی شد.نتایج کلی نشان داد که شاخص­های کوادراتی نسبت به شاخص­های فاصله­ای از دقت بیشتر و عملکرد یکسانی در ارزیابی الگوی پراکنش این گیاه برخوردار هستند.

کلیدواژه‌ها


[1]. Aparajita, D. & Rawat, G.S. (2008). Dispersal modes and spatial patterns of tree species in a tropical forest in Arunachal Pradesh northeast India.Tropical Conservation Science Journal, 1(3), 163-185.
[2]. Arefian, M., Rabiei, M., Asri, Y. & BakhshiKhaniki, GH. (2013). Comparison on canopy coverage estimation methods of Calligonum comosum and Amygdalus eburnea in Shahrebabak of Kerman Iran, Iranian Journal of Range and Desert Research,20(4), 762-782, (In farsi).
[3]. Brower, J.E., & Zar, J.H. (1977). Field and Laboratory Methods for General Ecology.the University of Michigan: W.C. Brown publication.
[4].David, F. N., & Moore, P. G. (1954). Notes on contagious distribution in plant population.Annals of Botany, 18(69), 47-53.
[5]. Fayyaz, M. (2004). Evaluation of some ecological characterization of three species of Calligonum in Jazmurian, Chahan and Tahlab watersheds in Sistan and BalochestanofIran,IranianJournal of Range and Desert Research, 11(2), 191-212,(in Farsi).
[6]. Green, R. H. (1970). On fixed precision level sequential sampling. Researches of Population Ecology, 12(2), 249- 261.
[7]. Hopkins, B. (1954). A new method for determining the type of distribution of plant individuals. Annuals of Botany, 18(2), 213-227.
[8]. Holgate, P. (1965). Some new tests of randomness. Journal of Ecology, 53(2), 261-266.
[9]. Iwao, S. (1968). A new regression method for analyzing the aggregation pattern of populations.Researches of Population Ecology, 10(1), 1- 20.
[10]. JannatRostami, M., Zare Chahooki, M.A. Azarnivand, H., & EbrahimiDorche, K. H. (2009). Survey and analysis of spatial pattern of plant species in marginal rangelands HozeSoltan Qom of Iran. Watershed Management Research, 84(1), 72-80 (in Farsi).
[11]. Jahantab, A., GhasemiArian, Y., Sepehri, A., Hanafi, B. &YazdanPanah. A.A. (2012). Study on distribution pattern of dominant plant species of mountainous rangelands in Central Zagros Case Study: Dyshmuk region in Kohgilouyeh and Boyerahmad of Iran. Iranian Journal of Range and DesertResearch, 19(3), 482-489 (in Farsi).
[12]. Johnson, R. B. & Zimmer. W. J. (1985). A more powerful test for dispersion using distance measurements.Ecological Society of America, 66(5), 1675-1699.
[13]. Kiani, B., Fallah, A., Tabari, M., Hoseini, S.M. & Iran NejadParizi, M.H. (2013). Comparing distance based and quadrate based methods to identify spatial pattern of saxaul Haloxylon ammodenderon SiahKooh region, Yazd of Iran. Journal of Natural Environment, Iranian Journal of Natural Resources, 65(4), 475-486, (in Farsi).
[14]. Ludwing, J.A. & Reynolds, J. F. (1988). Statistical ecology. Usa: Wiely Interscience Publication.
[15]. Mcmurry, M. A. (2000).Population dispersion pattern in Ash juniper.Journal of Biology, 34(2), 208–212.
[16]. Moghimi, J. (2003). Introduction of some important rangeland species suitable for reclamation in Iran.Iran: Arman Publication. (in Farsi).
[17]. Morisita, M. (1962). Iδ–index a measure of dispersion of individuals.Researches of Population Ecology, 4(1), 1-7.
[18]. Mozaffarian, V. (1998). Flora of Yazd. Iran: Yazd institute publication. (in Farsi).
[19]. Musaei Sanjarei, M. & Bassiri, M. (2007). Comparison and evaluation of indices of dispersion patterns of plants on Artemisia Sieberi shrublands in Yazd of Iran. Iranian Journal of Horticulture Science and Technology, 40(1), 483-495, (in Farsi).
[20]. Peter, H., Pugnaire, F.I., Clark, S.C. & Incoll, I.D. (1996). Spatial patterns in two tiered semi arid shrub lands in southeastern Spain.Journal of Vegetation Science, 7(1), 527-534.
[21]. Pielou, E. C. (1966). The measurement of diversity in different types of biological collections.Journal of Theoretical Biology, 13(2), 131-144.
[22]. Safaei, M., Bashari, H. &Shirmardi, H. A. (2016). Evaluating the effects of study scale on spatila patterns of three range plant species using quadrate indices and point pattern analysis in chaharmahal Bakhtiari of Iran. Iranian Journal of Applied Ecology, 17(3), 37-48, (in Farsi).
[23]. Taylor, L. R. (1961). Aggregation variance to the mean. Nature, 189(2), 732-745.
[24]. Vahidi, K., Gholinejad, B. & Karami, P. (2017). Comparing distance and quadrate indices in determining the distribution pattern of three shrub species (case study: suburban rangeland Kurdistan) of Iran. Iranian Journal of Range and Desert Research, 23(3), 856-863, (in Farsi).
[25]. Wei Dong H., Xiu Mei G. &Lin Feng, L. (2001). Spatial pattern of dominant tree species of the secondary monsoon rain forest in Linjiang. Journal of Forestry Research, 12(2), 101-104.
[26]. Xinmin, T., Lio, R., Tian, B. &Lio, J. (2009). Karyological studies of Para pteropyrumand Atraphaxis (Polygonaceae) Caryologia, 62(4), 261- 266.