به منظور ارزیابی واکنش اجزای جوانهزنی و رشد رویشی سیاهدانه به تنش شوری دو آزمایش جداگانه انجام گردید. آزمایش جوانهزنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح شوری 4، 8، 12 و 16 دسی زیمنس بر متر نمک کلرید سدیم و آب مقطر به عنوان شاهد انجام شد. در آزمایش گلدانی دو فاکتور روش اعمال شوری در دو سطح (شامل شوری آب و شوری خاک) و غلظت نمک در پنج سطح (شامل 0، 4، 8، 12 و 16 دسیزیمنس بر متر) و در چهار تکرار به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی گردید. نتایج تجزیه واریانس دادهها نشان داد که سطوح مختلف شوری اثر معنیداری را بر درصد جوانهزنی، سرعت جوانهزنی، طول ریشهچه، طول ساقهچه، وزن خشک ریشهچه، وزن خشک ساقهچه، طول ساقه، تعداد برگ، وزن خشک، کلروفیل، غلظت یونهای سدیم، پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم دارد. با افزایش شوری تمام صفات مذکور (به استثنای غلظت سدیم و پتاسیم) در آزمایش جوانه زنی کاهش یافتند به گونهای که بالاترین مقدار هر یک از صفات مربوط به تیمار شاهد و کمترین آن متعلق به تیمار 16 دسیزیمنس بر متر بود و تنها غلظت یون سدیم با اضافه شدن شوری افزایش یافت. همچنین در آزمایش جوانهزنی، یون پتاسیم تا شوری 8 دسیزیمنس بر متر افزایش و سپس کاهش یافت. در آزمایش دوم، در همه صفات اندازهگیری شده اثر مخرب آب شور بیشتر از خاک شور بود. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد گیاه سیاهدانه در مرحله جوانهزنی تا شوری 12 دسی زیمنس را تحمل مینماید که علت احتمالی آن وجود مکانیسم تجمع یونهای پتاسیم در اندام گیاهی میباشد، اما در مرحله رشد رویشی این آستانه به 4 دسیزیمنس بر متر شوری میرسد که بیانگر لزوم بررسی پاسخ گیاهان به شوری در هر دو مرحله جوانهزنی و رشد رویشی هنگام اصلاح گیاهان برای مقاومت به شوری میباشد
)