بخش وسیعی از کشور ایران را نواحی اقلیمی خشک و نیمهخشک در بر میگیرد. در این مناطق به دلیل کمبود بارندگی، کشاورزی متکی به آبهای زیرزمینی و آبیاری است. بهرهبرداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی و روشهای نادرست آبیاری میتواند پیامدهای منفی از جمله افت سفرههای زیر زمینی و تخریب کیفی منابع آب و شوریزایی را به دنبال داشته باشد. هدف اصلی این تحقیق تعیین شدت بیابانزایی ناشی از تخریب منابع آب و کشاورزی، در اراضی منطقه طشک در استان فارس میباشد. در نمونهبرداری معیارها و شاخصهای مورد بررسی به روش آماری طبقهبندی تصادفی، در رخسارههای تحت امر کشاورزی استفاده شد. روش امتیازدهی و ارزیابی شاخصهای بیابانزایی در تحقیق حاضر مدل ایرانی IMDPA میباشد، سپس با محاسبه میانگین هندسی امتیازها در محیط نرمافزاریArc GIS نقشههای وضعیت فعلی بیابانزایی مربوط به هر شاخص و معیار تهیه شد. در پایان با تلفیق لایهها و نقشهها، نقشه نهایی شدت بیابانزایی و کلاس مربوطه تعیین گردید. نتایج نشان داد که ارزش عددی وضعیت فعلی بیابانزایی برای کل منطقه بر اساس دو معیار مورد بررسی در حدود 61/2 میباشد که بر اساس جدول طبقهبندی شدت بیابانزایی، شدید برآورد گردید. از میان دو معیارمورد بررسی، معیار آب با متوسط وزنی 92/2 تأثیر بیشتری نسبت به توسعه کشاورزی با میانگین وزنی 4/2 در بیابانزایی منطقه دارد.
زهتابیان, غلامرضا, & اسفندیاری, مطهره. (1389). بررسی اثرات توسعه کشاورزی و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی در بیابان زایی منطقه طشک (استان فارس). خشک بوم, 1(2), 1-8.
MLA
غلامرضا زهتابیان; مطهره اسفندیاری. "بررسی اثرات توسعه کشاورزی و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی در بیابان زایی منطقه طشک (استان فارس)", خشک بوم, 1, 2, 1389, 1-8.
HARVARD
زهتابیان, غلامرضا, اسفندیاری, مطهره. (1389). 'بررسی اثرات توسعه کشاورزی و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی در بیابان زایی منطقه طشک (استان فارس)', خشک بوم, 1(2), pp. 1-8.
VANCOUVER
زهتابیان, غلامرضا, اسفندیاری, مطهره. بررسی اثرات توسعه کشاورزی و بهره برداری از منابع آب زیرزمینی در بیابان زایی منطقه طشک (استان فارس). خشک بوم, 1389; 1(2): 1-8.
)